1848. godine francuski pjesnik i pripovjedač Henri Murger pretače u dramu kratke priče pod nazivom La Vie de Bohème, koje je pisao za razne novine, a već sljedeće godine objavljuje prošireno izdanje knjige pod nazivom Scenes de la Vie de Bohème. Tema su siromašni francuski boemi – glumci, pjesnici, glazbenici, kurtizane itd… I normalno da je stvar uskoro zainteresirala mnoge umjetnike koji su htjeli priču adaptirati, pa tako možemo navesti čitav spisak filmova, opera i drama koje su napravljene odtada prema Murgerovom tekstu, no da nabrojimo samo par najpoznatijih – od filma La boheme iz 1926. godine s Lilian Gish u glavnoj ulozi, La vie de boheme Akija Kaurismakija iz 1992., poznati mjuzikl Jonathana Larsona Rent iz 1996., te manje poznata opera Ruggera Leoncavalla La boheme, iz 1897, ali i neki dijelovi filma Moulin Rouge Baza Luhrmanna.
Ipak, najslavnija adaptacija i ono što prvo padne na um kada se spomene Henri Murger jest Giacomo Puccini i jedna od njegovih, a i općenito, najizvođenijih opera – La boheme.
Prvi put izvedena u torinskom Teatro Regio 1896. godine, prema libretu Luigija Illice te Giuseppea Giacose, i pod dirigentskom palicom slavnog Artura Toscaninija bila je momentalni – hit!
Priča se vrti oko šestoro boema, slikara Marcella, pjesnika Rodolfa, filozofa Collina i glazbenika Schaunarda, koji žive, ili bolje reći preživljavaju na jednoj tavanskoj prostoriji, strepeći oko trenutaka kada npr. trebaju platiti stanarinu. Uz njih su vezane i dvije djevojke – Mimi i Musseta. Prikazivanje života tih mladih ljudi vrti se oko čiste borbe za preživljavanjem i ljubavnih problema koje svako malo iskrsnu među njima. Opera završava tragično, s obzirom da Mimi dobiva tuberkulozu, te bez ikakve nade za ozdravljenjem na kraju od nje i umire.