Sopro u režiji Tiaga Rodriguesa nastala je u produciji kazališta kojem je potonji na čelu, lisabonskog Teatro Nacional Dona Maria II (TNDMII), a koproducenti su joj ExtraPôle Provence-Alpes-Côte d’Azur, Festival d’Avignon, Théâtre de la Bastille, La Criée Théâtre national de Marseille, Le Parvis Scène nationale Tarbes Pyrénées, Festival Terres de Paroles Seine-Maritime – Normandie, Théâtre Garonne scène européenne, Teatro Viriato apoio Onda. Premijerno je izvedena na festivalu u Avignonu 7. srpnja 2017. godine.
Sopro na portuglaskom znači dah, a predstava je svojevrsna posveta onima koji udahnjuju život kazalištu, profesijama bez kojih kazališta ne bi bilo, ali čije protagoniste nikad ne vidimo na sceni. Osnova su joj angdote iz kazališnog života što ih je tijekom 39 godina karijere prikupila šaptačica Cristina Vidal, kombinirane s ulomcima klasičnih djela književnosti iz pera Racinea, Čehova i Sofokla.
"Kada je kazalište samo ruševina, kada ništa ne ostane od zidova, dekora, scenskih ulica, namještaja, strojeva, dijelova scenografije, netko je ipak još prisutan: onaj koji predstavlja pluća teatra i sve glumačke geste, a to je šaptačica. Glasovi, zvukovi, glazba, elementi koji su obično u središtu pozornosti, sada se povlače u pozadinu, ustupajući mjesto disanju teatra, onome koga nitko nikada ne čuje, onome što sad istupa u prvi plan, onome koji čuva kazališno pamćenje i kontinuitet; ženi koja je provela cijeli svoj život u kazališnoj zgradi u kojoj su se okupljali glumci i igrale predstave. Večeras, ona je ta koja priča priče, bile one istinite ili ne, sve su potekle iz kazališta", kaže o predstavi sam Rodrigues.
