Pedeset udaraca posljednja je akvizicija Kokana Mladenovića za Atelje 212 prije no što je isti bio prisiljen napustiti, a koja je trebala biti prva u seriji premijera isključivo mladih autora. S premijerom predstave (ne)sretno se poklopio i početak suđenja Branislavu Peranoviću, svećeniku Srpske pravoslavne crkve, a čijim je postupcima predstava zapravo i inspirirana.
Peranović je, naime, optužen za ubojstvo štićenika neformalnog centra za liječenje ovisnosti koji je djelovao pod patronatom crkve, a u kojem je rečeni svećenik bio "bio bog i batina. U tom su centru “štićenike” Peranović i njegovi pomoćnici redovito brutalno “terapijski” mlatili, čak i lopatama, sve dok jednog od njih nisu - ubili. Peranović je nakon toga napokon završio iza brave, a centar je raspušten...
Upravo tim slučajem bila je inspirirana mlada autorica Tamara Baračkov kad je pisala svoj diplomski rad, a koji je potom uz intervencije Vanja Nikolića, postao i konačni tekst za predstavu Pedeset udaraca.
Radnja je predstave, a koja s narativom kombinira ispovdjedne i dokumentarne scene samog ansambla, slijedeća: mladi Beograđanin, emigrant, zbog smrti odnosno samoubojstva bliskog prijatelja, privremeno se vraća iz Kanade, i saznavši detalje oko pravog uzroka i povoda prijateljeve smrti, odlučuje stvari isterati na čistac. U tome će ga najviše ometati najbliži: preplašena i tradicionalizmom sputana majae kojoj je samo važno “šta će ljudi reći” i brata koji je žrtva iste pošasti kao i on i preminuli prijatelj, alkoholičar: svi su bili žrtve lokalnog svećenika pedofila, a traume koje nose sa sobom nikada nisu razrešene, jer je sve gurano pod tepih. Pedofil je u međuvremenu evoluirao u siledžiju koji “liječi” ovisnike batinama...
Predstavu je u Ateljeu 212 režirala Ana Grigorović
