Najpoznatija drama američkog dramatičara Eugenea O’Neilla priča je o jednom danu u životu četveročlane obitelji Tyrone, majci ovisnici o morfiju, ocu i sinu alkoholičarima, tuberkulozi najmlađeg sina. O'Neill je tekst dovršio 1942., no zapečatio ga je u trezoru svog izdavača Random House s uputom da se može objaviti tek 25 godina nakon njegove smrti. Razlog je tome bila činjenica da je drama nadahnuta autorovom osobnom potresnom obiteljskom pričom, te sadrži brojne autobiografske elemente.
No, suprotno O'Neillovoj želji, njegova treća supruga Carlotta Monterey prenijela je autorska prava na dramu sveučilišta Yale, uz uvjet da sav od nje ostavreni prihod bude iskorišten za održavanje njegove zbirke ili uspostavu fondacije pod piščevim imenom, pa je tekst objavljen već 1956., tri godine nakon njegove smrti, donijevši mu posthumno i Pulitzerovu nagradu za dramu.
Zanimljiv je i podatak da je tekst praizveden iste godine i to u Švedkom kraljevskom teatru, a da je prvu američku produkciju imao tek nekoliko mjeseci kasnije, dok je brodvejska predstava 1957. nagrađena i Tonyem.
1962. godine Sidney Lumet režirao je prvu u nizu filmskih adaptacija drame i to sa zvjezdanom podjelom u kojoj su bili Katharine Hepburn (Mary), Ralph Richardson (James), Jason Robards, Jr. (Jamie), Dean Stockwell (Edmund) i Jeanne Barr (Cathleen). Za svoje interpretacije Richardson, Robards i Stockwell iste su godine na filmskom festivalu u Cannesu nagrađeni za najbolje muške, a Hepburn za najbolju žensku ulogu. Hepburn je za istu ulogu bila nominirana i za Oscara, ali ga nije osvojila
Dugo potovanje u noć rijetko viđamo na hrvatskim scenama, a posljednja produkcija bila je ona gostujuća Toneelgroep Amsterdam, na Festivalu svjetskog kazališta.
U sezoni 2017/2018 tekst na scenu HNK Zadar postavlja Dražen Ferenčina.